Gökyüzüne uzanan gökdelenler ağaçların yerini aldı. Ayağımızın altında toprak değil cansız gri beton zeminler… Hep daha ileriye, hep daha yükseğe, hep daha fazlaya, hep daha, hep daha, hep daha, hep, hep!
Unuttuk. Doğanın ritminden koptuğumuzda, kim olduğumuzu da kolayca unuttuk. Biz yeryüzünün kendisiyiz. Biz yeryüzüyüz.
Bu koleksiyon, hatırlamak için bir davet—özümüze bir dönüş yolculuğu. Güneşin sıcaklığında, okyanusun derinliklerinde ve toprağın kucaklayışında gerçek benliğimizi ve doğayla olan bağımızı yeniden keşfetmemiz için bir hatırlatma.